چنان که دانسته است، برجسته ترین نماد دیانت اسلام، اخلاق برین آن است. این واقعیت در آیینه شخصیت پیامبر از یک سو و در جای جای آموزه های قرآن کریم و دیگر منابع دینی تبلور یافته است. حتی احکام اسلام برای شکوفایی ابعاد گوناگون اخلاق فردی، گروهی تشریع شده است.ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » محمد جواد نجفی ( یکشنبه 86/2/23 :: ساعت 1:24 عصر )

من در یکی از وبلاگ ها ملاحظه کردم  که دوستی به گونه ای ناروا به نقد مطالب وبلاگ دیگر پرداخته است. یادداشتی را در آن وبلاگ نوشتم و مناسب دانستم آن را با قدری اصلاح در اینجا نیز بیاورم. 

ما از قرآن آموخته ایم که حتی به غیر مؤمنان دشنام داده نشود و با ادب با آنان سخن گفته شود( لاتسبوا الذین یدعون من دون الله و در جایی دیگر لا تجادلوا اهل الکتاب الا بالتی هی احسن) و از امام علی(ع) خطاب به یارانش در واکنش به اصحاب معاویه که آنان ناسزا سرداده بودند، فرمود:‏ انی اکره ان تکون سبابین ... و امام سجاد(ع) در رساله الحقوق  می فرماید:‏ و اما حق خصمک علیک... چه رسد به افراد مؤمن. بنابراین بهترین راه دعوت دین پایبندی به اصول جاودان اخلاقی است که پیامبر(ص) فرمود:‏ انی بعثت لاتمم مکارم الاخلاق. فرض کنیم:‏ موضع شما حق باشد، آیا گمان نمی برید، با آلودن آن به این ناسزاها و آزردن مؤمنی دانشمند که ده ها رساله دکتری و کارشناسی ارشد را راهنمایی و مشاوره کرده، سخن خود را از تأثیر بازداشته و شائبه ناآشنایی با منش و سیره معصومان(ع) را به مخاطبان القا کرده اید؟ امیدوارم این چند جمله شما را نیازرده باشد و راه پیوستگی گفتگو را در این گونه موضوعات نبندد.

اصل مطلب آن وبلاگ را در اینجا ملاحظه فرمایید.

نقد آن دوست گرامی را در اینجا و پاسخ صاحب وبلاگ را به او در اینجا

نقد آن دوست گرامی در وبلاگ خودش