من در یکی از وبلاگ ها ملاحظه کردم که دوستی به گونه ای ناروا به نقد مطالب وبلاگ دیگر پرداخته است. یادداشتی را در آن وبلاگ نوشتم و مناسب دانستم آن را با قدری اصلاح در اینجا نیز بیاورم.
ما از قرآن آموخته ایم که حتی به غیر مؤمنان دشنام داده نشود و با ادب با آنان سخن گفته شود( لاتسبوا الذین یدعون من دون الله و در جایی دیگر لا تجادلوا اهل الکتاب الا بالتی هی احسن) و از امام علی(ع) خطاب به یارانش در واکنش به اصحاب معاویه که آنان ناسزا سرداده بودند، فرمود: انی اکره ان تکون سبابین ... و امام سجاد(ع) در رساله الحقوق می فرماید: و اما حق خصمک علیک... چه رسد به افراد مؤمن. بنابراین بهترین راه دعوت دین پایبندی به اصول جاودان اخلاقی است که پیامبر(ص) فرمود: انی بعثت لاتمم مکارم الاخلاق. فرض کنیم: موضع شما حق باشد، آیا گمان نمی برید، با آلودن آن به این ناسزاها و آزردن مؤمنی دانشمند که ده ها رساله دکتری و کارشناسی ارشد را راهنمایی و مشاوره کرده، سخن خود را از تأثیر بازداشته و شائبه ناآشنایی با منش و سیره معصومان(ع) را به مخاطبان القا کرده اید؟ امیدوارم این چند جمله شما را نیازرده باشد و راه پیوستگی گفتگو را در این گونه موضوعات نبندد.
اصل مطلب آن وبلاگ را در اینجا ملاحظه فرمایید.
نقد آن دوست گرامی را در اینجا و پاسخ صاحب وبلاگ را به او در اینجا
نقد آن دوست گرامی در وبلاگ خودش
