هر دو سال یک بار مراسم مهمی از 16 تا 20 خرداد (6 تا 10 جون) در آلمان برپا می شود با نام "کریستن تاگ" یعنی روز کلیسا.

امسال سی و یکمین باری بود که این مراسم با عنوان "زنده و فعال و برنده تر" نامی برگرفته از انجیل، در کلن برگزار می شد. یک سال کاتولیک های آلمان و یک سال پروتستان های آلمان مسئول برگزاری این مراسم هستند. بنا به گفته ی مسئولان، امسال حدود 300 هزار نفر بلیط 90 یوروئی این مراسم را تهیه کرده بودند.

جز در مراسم بزرگ عمومی دعا که در روز اول و آخر در میدان بزرگ اصلی شهر برگزار شد، بقیه اوقات در محل نمایشگاه دائمی شهر کلن در طول این 4 روزه بیش از سی هزار فعالیت در آن جا انجام گردید که از جمعیت 300 هزار نفره ای که بلیط تهیه کرده اند، می توانستند هر کدام از آن ها را خواستند شرکت کنند یا بازدید نمایند. مسئول برگزارکننده آن NGO کریستن تاگ و کلیسای آلمان است. هر ساله در این 4 روزه، شهری که در آن کریستن تاگ برگزار می شود، دارای فضایی کاملاً مذهبی می شود. بسیاری از شرکت کنندگان جوانان هستند که از شهرهای اطراف شرکت می کنند. مدارس اطراف شهر در بروشوری آدرس های خود را منتشر کرده بودند که جوان های شهرستان ها که با یک کوله پشتی و معمولاً به اتفاق مربیان و معلمان خود شرکت کرده بودند، در آن جاها بتوانند اقامت نمایند. بیش از 4500 نفر در این چند روزه داوطلبانه برای برگزاری این مراسم همکاری می کنند و چون به قصد عبادت حاضر می شوند، بسیار پرکار و محترمانه فعالیت می نمایند. چندین سالن بزرگ در نمایشگاه بود که با بیش از 5 هزار نفر ظرفیت در سانس های مختلف در آن ها برنامه سخنرانی و یا تأتر و یا گفت و گوی آزاد دینی برگزار می شود. به جای صندلی از نوعی کارتون استفاده کرده بودند که داخل آن یک ضربدری کارتونی بود که می توانست صندلی متفاوت و راحتی باشد. کتابچه مفصل 400 صفحه ای به ترتیب روز و ساعت برنامه های مختلف و ساعات گوناگون جشن 4 روزه ی "روز کلیسا" را نوشته بود تا مخاطبان بتوانند اولویت خود را برگزینند. بنا به آمار این کتابچه، در این چهار روز در نقاط مختلف این نمایشگاه هزار برنامه موسیقی، 30 تأتر، 12 فیلم و 400 نمایشگاه نقاشی و عکاسی مذهبی هم به نمایش درآمد. یک سالن بزرگ به سخنرانی افراد شرکت کننده اختصاص داشت که خودشان در پشت میز جلسه، بدون برنامه ریزی قبلی شرکت می کردند و نظرشان را در مورد مسیح در دنیای فعلی بیان می کردند که بنا دارند آن را کتاب کنند.

سالن بزرگ و اصلی نمایشگاه، محلی بود که در آن فعالان مسیحیت در نقاط مختلف دنیا که به نام کلیسا و دین در حوزه های اجتماعی فعالیت می کنند، غرفه زده بودند. مقابله با ایدز، جمع آوری مین، مبارزه با ساخت بمب، حمایت از طبیعت، رسانه های مسیحی و دینی، محیط زیست، حقوق بشر، مبارزه با فقر و جنگ، حمایت از قربانیان خشونت های مذهبی، حمایت از سالخوردگان، عقب ماندگان ذهنی و معلولان و ده ها مورد مشابه دیگر که در کشورهای مختلف دنیا فعالیت دینی می کنند کار خود را عرضه کرده بودند. واقعاً این بخش خیلی تجربه آموز بود.

یک سالن هم به عرضه کتاب های جدید حوزه دینی از سراسر دنیا و CD و روزنامه و مجله دینی اختصاص داشت که می توانست هم برای علاقه مندان عادی به دین و مناسک جاری کمک باشد و هم در بخش علمی آن محققان و اندیشمندان این پروژه را تغذیه کنند. این جمعیت 300 هزار نفری همه یک شال نارنجی به گردن انداخته بودند و در همه جای شهر می شد رد پای آن ها را دید. واقعاً یک نمایشگاه دینی همه جانبه ای بود. طبیعی است خیلی از کسانی که آمده بودند مذهبی و معتقد نبودند، اما این چند روز آن ها را در فضای دینی، البته با تعریف غربی، قرار می داد؛ به همین دلیل شاگردان مدارس بیشترین شرکت کننده ها بودند که یا خودشان و یا مربیانشان و یا خانواده هاشان علاقه مند بودند که چند روزی آنان با عناوین مذهبی در دنیای فاصله گرفته از معنویت و دین حضور یابند.

این گزارش کوتاهی بود که نشان دهد در دنیا، اعتبار خاصی برای دین و دین داری قائل هستند، همه هم انتظار دارند "دین" آن ها را به صلح و آرامش برساند. آن جا من گفتم: "افراطی های خشونت طلبی که به نام دین خشونت را رواج می دهند عامل جدائی مردم از دین می شود؛ بن لادن و بوش هر دو مثل هم، و دو سر این طیف هستند. دین نیاز دارد که صدای صلح و عدالت را به جای صدای بلند خشونت جایگزین کنند."

کریستین تاگ آلمان، برای این هدف کار بزرگی کرده بود.